26 مه 1980
سایوز-36 به فرماندهی «والری کوباسف» و مهندس پرواز، «برتالان فارکاش» (از مجارستان) به فضا پرتاب شد و روز بعد توانست به مجتمع فضایی سایوز-35، سالیوت-6، بپیوندد و چهار فضانورد، «کوباسف» و «فارکاش»، (سرنشینان سایوز-36) و «لئونید پاپف» و «والری ریومین» فضانوردان سایوز-35، به ملاقات هم شتافتند. چندین آزمایش توسط دانشمندان مجارستان و شوروی، برای این سفر طراحی شده بود که توسط این چهار تن به انجام رسید.سرانجام روز 3 ژوئن، کوباسف و فارکاش سفینه خود را در مدار، برای پاپف و ریومین به جا گذاشته و با سایوز-35 به زمین بازگشتند. این ناو در 180 کیلومتری شمال شرقی دژکازگان فرود آمد.
5 ژوئن 1980
«یوری مالیشف» و «ولادیمیر اکسیونف» با دومین فروند از سفینه‌های نسل جدید سایوز، سایوز تی-2 به فضا پرتاب شدند. ناو کیهانی یک روز بعد به «سالیوت-6» پیوست.
کلیه مراحله نزدیک شدن و الحاق توسط کامپیوتر سایوز تی-2 و به صورت خودکار انجام شد. هدف از این پرواز، آزمایش کامل‌تر کلیه ادوات و سیستم‌‌های سفینه نسل جدید بود.
مالیشف و آکسیونف روز 9 ژوئن با سفینه خود به زمین بازگشتند.
9 آوریل 1980
«لئونید پاپف» و «والری ریومین» با «سایوز-35» جهت انجام مأموریتی رکوردشکن عازم «سالیوت-6» شدند. قرار بود «والنتین لبدف» با پاپف به فضا پرتاب شود، اما به علت صدمه دیدن ساق پا هنگام تمرین از برنامه کنار گذاشته و ریومین به جای وی انتخاب شد. پرواز پاپف و ریومین 185 روز به طول انجامید و آنها طی این مدت با فضانوردان مجارستان، ویتنام و کوبا ملاقات کردند. این دو تن روز 11 اکتبر با سفینه سایوز-37 به زمین بازگشتند.
23 ژوئیه 1980
ناو کیهانی سایوز-36 در روز 23 ژوئیه 1980 به فرماندهی «ویکتور گورباتکو» راهی مدار زمین شد. فضانورد دیگر این سفینه، «فام‌توآن»، کیهان نورد ویتنامی بود. این ناو، روز بعد به سالیوت-6 پیوست و فضانوردان از روز 25 ژوئیه کار خود را با آزمایش‌‌های طراحی شده توسط دانشمندان شوروی و ویتنام، آغاز کردند. پس از انجام کلیه مأموریت‌‌های محوله، فضانوردان روز 31 ژوئیه، به‌درون سایوز-36 رفته و آن را از ایستگاه مداری جدا کردند و راهی زمین شدند. سایوز-36 در 180 کیلومتری جنوب شرقی دژکازگان فرود آمد.
